Inmiddels heb ik het nieuws met jullie gedeeld via Social media. Voor wie nog niet op de hoogte zijn: Ik ben zwanger! Maar wat ik jullie nog niet heb verteld, is dat dit mijn tweede zwangerschap is. Want 5 weken na mijn eerste positieve test kreeg ik een miskraam. Na 7 maanden bleek ik weer zwanger te zijn. De angst om ons kindje weer te verliezen was best groot. Gelukkig gaat tot nu toe alles goed en ben ik inmiddels 14 weken zwanger als ik deze blog schrijf. Ik heb er een persoonlijke blog over geschreven, waarin ik mijn angsten en onzekerheden deel. Maar ook hoe ik iedere maand probeerde om positief te blijven.

Ons persoonlijke verhaal

Toen wij op 27 november 2018 een positieve test in onze handen hadden, konden wij ons geluk niet op. Ik was zwanger! Er woonde een kindje in mijn buik. Het voelde zo bijzonder. Tegelijkertijd voelde ik de enorme onzekerheid. Die onzekerheid zat hem met name in dat ik dagelijks bloed verloor. Geen grote hoeveelheden, maar het was wél bloed. Elk toiletbezoek was voor mij spannend. Zou ik weer bloed in mijn onderbroek en de wc-pot vinden?

In die periode was Google mijn grootste vriend. Stom eigenlijk, want ik werd gek van alle verhalen over mogelijke miskramen en buitenbaarmoederlijke zwangerschappen. Andere verhalen verzekerden mij weer dat bloedverlies tijdens de eerste weken van je zwangerschap normaal was.

Onzekerheid en angst

Het gevoel, ik weet niet waar dit vandaan kwam. Iets in mij zei dat dit lieve kindje in mijn buik niet gezond was. Was het een soort moederinstinct? Omdat ik zo bezorgd was heb ik een afspraak gemaakt bij de verloskundige. Er werd gezegd dat de zwangerschap twee kanten op konden gaan: zwanger blijven of een miskraam. Enkele weken later (3 januari 2019) werd mijn gevoel toch bevestigd: Tijdens mijn tweede bezoek aan de verloskundige kregen wij te horen dat het hartje van ons kindje gestopt was met kloppen. Wat waren wij verdrietig. Het verlangen naar dit kindje was zo groot en dit werd in één klap van ons afgepakt. De dagen erna waren verdrietig. Ondanks de steun mijn lieve vriend, ouders en vriendinnen, voelde ik me alleen….heel alleen.

Vanaf dat moment ging alles in een sneltrein. Op 14 januari heb ik een curretage gehad. Ik weet niet hoe ik het moet omschrijven maar ik voelde mij op het moment na de ingreep….leegte. Ik bleef me ook constant de vraag stellen wat ik niet goed had gedaan. Ik was zo teleurgesteld in mijn eigen lichaam. Drie dagen na mijn curretage zaten wij in het vliegtuig op weg naar Sri Lanka. Weg van deze oneerlijke wereld.

Zwanger proberen te worden na een miskraam

Als ik aan de periode van mijn miskraam terug denk, was dit enerzijds best emotioneel. Anderzijds besef ik me hoe mooi de natuur eigenlijk is. Het geeft aan als er iets niet goed gaat. Met dit kindje was er iets mis. Mijn lichaam heeft hiervoor een signaal afgegeven en zijn werk gedaan. Door deze bewuste gedachte had ik het verlies van dit kindje vrij snel geaccepteerd.

Wat ik wel lastig vond was dat mijn lichaam helemaal ontregeld was. Mijn hormonen en dus ook mijn cyclus waren helemaal van slag. Hierdoor ging het zwanger worden na deze miskraam helemaal niet  zoals ik gewenst had. Toch probeerde ik op de volgende manieren iedere maand positief te blijven.

Advies vragen aan een expert

Zoals ik al vertelde was ik na mijn miskraam enorm aan het struggelen met mijn hormonen. Het ging zelfs zo ver dat mijn ‘lutale fase’ (dit is de fase tussen je eisprong en menstruatie) op een gegeven moment om 7 dagen zat. Nu zullen sommigen van jullie denken: “Ja, en?” Maar met een té korte lutale fase is zwanger worden bijna niet mogelijk.

Bij een korte luteale fase en dan met name minder dan negen dagen, is de kans op een zwangerschap gering. Het gele lichaam stopt te vroeg met het produceren van progesteron, waardoor het baarmoederslijmvlies loslaat. Het embryo krijgt zo niet eens kans heeft om zijn volledige weg vanuit de eileiders – waar de bevruchting heeft plaatsgevonden – richting de baarmoeder af te leggen. Zonder geschikte plaats om zich in te nestelen kan er geen zwangerschap ontstaan (Bron: Vereniging voor mensen met vruchtbaarheidsproblemen

Via Instagram ben ik in contact gekomen met Linda Reinhardt. Zij is dé expert op het gebied van zwanger worden en hormoonbalans. Zei vertelde mij dat een té korte lutale fase voornamelijk te danken is aan stress. Ze heeft mij tips en advies gegeven in hoe ik deze lutale fase weer in balans kon krijgen.

Stress de deur uit

Het was tijd om hier serieus iets aan te doen. Dit betekende dat de druk op mijn werk moest verminderen, in het weekend minder afspraken plannen, mediteren, voldoende slapen en sporten.  Om mijn lutale fase nog wat meer te ondersteunen, adviseerde Linda mij om een supplement te slikken, genaamd Vitex. Al deze aanpassingen hebben er langzamerhand ervoor gezorgd dat ik me weer wat beter in mijn vel ging voelen én dat mijn lutale fase weer de goede kant op ging. Na ongeveer 6 maanden kreeg ik weer een ‘normale’ cyclus.

Bewuster omgaan met mijn voeding

Linda heeft mij ook verteld wat bepaalde voeding met hormoon doen. Het eten van voedzame en onbewerkte producten was voor een positieve hormoonbalans essentieel. Op haar Instagram pagina deelt zij hier talloze tips over en geeft advies wat vrouwen kan helpen om de kans op zwangerschap te vergroten. Dank je wel lieve Linda voor je hulp en steun.

Minder actief zijn op social media

Voor wie mij al langer volgt, heeft waarschijnlijk gemerkt dat ik de laatste periode weinig tot niet actief was op social media. De periode na mijn miskraam en vooral dat gedoe met mijn lichaam maakte dat ik geen energie had om actief te zijn.

Ik was gefocust op leuke dingen doen zoals, uitjes met mijn vriend, familie en vrienden maar ook van de rust die ik had van het niet op social media zijn. En weet je, dat deed me echt goed. Door deze afstand kreeg ik ook weer langzamerhand weer nieuwe inspiratie voor mijn blog en Instagram.

Lieve mama to be, ik hoop dat je iets aan deze tips hebt en dat jullie wens snel in vervulling mag gaan.