Iedere ouder heeft zo zijn eigen manier van opvoeden. Opvoeden is gebaseerd op hun eigen ideeën, gewoontes en normen en waarden. Volgens pedagoog Kok is de relatie tussen kind en ouder de basis van het opvoedingsproces; zonder relatie is opvoeden niet mogelijk.

Ik kan me goed vinden in deze uitspraak; zonder relatie bestaat er ook geen geborgenheid en veiligheid. Als deze twee componenten niet aanwezig zijn, zal een kind ook niet uitgenodigd en gestimuleerd worden om de wereld te ontdekken.

Misschien is dit ook interessant: 5 x waarom je kind niet luistert

De 4 opvoedstijlen

Er zijn in totaal 4 soorten opvoedstijlen; autoritaire, autoritatieve, permissieve en verwaarlozende opvoedingstijl. Ik zal in het kort uitleggen wat ze inhouden.

Autoritair opvoedstijl

Een ouder die de autoritaire opvoedingsstijl hanteert heeft strakke regels en hoge verwachtingen van zijn kind. Daarbij worden er regels opgesteld, waarbij weinig uitleg wordt gegeven. In plaats van het kind vrij te laten in zijn eigen keuzes, worden de keuzes door de ouder voorgelegd. Ook wordt gehoorzaamheid verwacht van het kind.

Autoritatieve opvoedstijl

Ondanks dat de ouder bij deze opvoedstijl veeleisend kan zijn, is er wel begrip en zekere respect voor het kind. De ouder stelt duidelijk regels maar zal ook uitleg geven en waarom deze regels zo is. Tevens luistert de ouder naar de mening van het kind en laat hem vrij in het maken van zijn eigen beslissingen.

 Permissieve opvoedstijl

Hoewel de ouder bij de autoritaire opvoedstijl hoge verwachtingen en grenzen heeft, heeft deze ouder juist lage verwachtingen en heeft weinig tot geen regels. Ondanks dat deze ouders erg betrokken is bij zijn kind, heeft hij weinig controle en is gericht op de keuzes van zijn kind, zonder sturing. Deze opvoedstijl wordt ook wel de laissez faire opvoeding genoemd.

Verwaarlozende opvoedstijl

Het woord ‘verwaarlozend’ zegt het al; ouders die op psychisch of fysiek niveau minder voor hun kind(eren) beschikbaar zijn. Deze ouder stelt weinig grenzen, is niet responsief en kijkt weinig naar het kind om. Daarbij heeft het kind het gevoel niet belangrijk te zijn voor zijn ouder.

Binnen deze opvoedstijl is er vaak meer aan de hand. Het kan bijvoorbeeld zijn dat ouders door hun eigen problematiek minder naar hun kind omkijken. Binnen mijn werkveld kom ik regelmatig gezinnen tegen waarin deze opvoedstijl een rol speelt. Dit gebeurt zowel op psychisch als fysiek niveau.

Nu ben jij vast benieuwd wat voor type opvoeder jij bent?

Photo by John-Mark Kuznietsov on Unsplash

Bron: Hoof, L. (2012). Als opvoeden niet vanzelf gaat. Orthopedagogiek in de praktijk. Utrecht: ThiemenMeulenhoff