Vroeger, toen ik klein was kregen mijn ouders vaak de vraag of zij het niet zielig vonden dat ik als enig kind opgroeide. En dat ik zeker een verwend kind was (al gedroeg ik mij totaal niet zo). Nu ik een zoon heb, en hij enig kind blijft, hoor ik in mijn omgeving zoveel veroordelingen. Ik vraag me af: Is een enig kind dan écht zielig, eenzaam en verwend in plaats van een kind die opgroeit met een broer of zus? Of maakt dit geen fluit uit? Ik ben op onderzoek uitgegaan en kwam het volgende tegen…

Wist je dat één op de elf kinderen in Nederland is enig kind. Dat is twee keer zoveel als dertig jaar geleden.

In 1898 zei de voorstaande psycholoog Stanley Hall; “Enig kind zijn is een ziekte”. Hiermee probeerde hij mensen duidelijk te maken dat opgroeien zonder een broer of zus negatieve gevolg zou hebben voor de ontwikkeling voor het kind. Het kind zou eenzaam en verwend zijn. Maar om eerlijk te zijn is er nooit een verband gevonden tussen enig kind zijn en eenzaamheid of gedragsproblemen. Onderzoeken laten juist zien dat een kind zonder een broer of zus niet per se gelukkiger of ongelukkiger is.

Uit onderzoeken is het volgende gebleken:

• Twee Amerikaanse onderzoekers vergeleken in 1987 in totaal 141 studies die naar een enig kind waren gedaan. Het volgende dat er uit kwam was, dat een enig kind precies even dominant was als een kind dat een broer of zus had. Daarnaast waren deze kinderen allemaal even tevreden en sociaal vaardig.
• Ook interviewden de Amerikaanse onderzoekers twintigers die opgegroeid waren als enig kind. Het grootste deel van hen gaf aan dat zij zich nooit eenzaam hadden gevoeld. Zij gaven aan een vertrouwelijke relatie met hun ouders opgebouwd te hebben, waardoor eenzaamheid niet aan de orde was.
• Er werd ook gezegd dat een enig kind minder sociaal is omdat hij in de dagelijkse omgang zonder broers of zussen geen sociale vaardigen meekrijgt. Naar aanleiding hiervan is een onderzoek gehouden naar het speelgedrag tussen Amerikaanse peuters en kleuters. Wat bleek? De enig kinderen gedroegen zich niet anders dan kinderen die wel broers of zussen hadden.

Enig kind zijn is niet zieliger, verwend of minder sociaal.

Is het hebben van broers of zussen belangrijk?

Het antwoord is: nee. Ik spreek dan ook uit ervaring, omdat ik ook enig kind ben. Als ik naar mijn jeugd terugdenk, heb ik nooit een broer of zus gemist. Ook heb ik mij nooit afgevraagd waarom ik enig kind was. Daarnaast neemt de uitkomst uit het interview met de twintigers de woorden uit mijn mond: ik heb in de jaren zo’n sterke en vertrouwelijke band met mijn ouders opgebouwd, dat ik mij nooit eenzaam heb gevoeld.

Lees ook: Aandacht verdelen over je kinderen | Hoe doe je dat?

Mijn ouders hebben mij altijd gestimuleerd om met andere kinderen te spelen en te delen met anderen. Dat laatste nam ik vaak iets te serieus. Zo gaf ik tijdens het overblijven op school altijd mijn tweede boterham weg aan kinderen die nog honger hadden. Heel lief natuurlijk, maar aan het einde van de schooldag zat ik uiteindelijk met de gebakken peren, HONGER!!

Kortom: enig kind zijn is niet zielig, eenzaam of verwend. Ik ben heel benieuwd wat jouw gedachten hierover zijn.

Bron: Ouders.nl, Enigkind.nl

Photo by Johannes Plenio from Pexels