Waarom aanraking belangrijk is voor baby’s
Vroeger dacht men dat een baby verwend kon worden als je hem oppakte wanneer hij huilde. Maar dat troosten is juist goed en een baby aanraken is om nog veel redenen belangrijk.
Lees ook: Je baby troosten of laten huilen?
Lichamelijk contact is een basisbehoefte van ons allemaal, net als eten, drinken en slapen. Als een baby huilt, maakt hij de stresshormoon adrenaline en cortisol aan. Om rustig te worden heeft hij oxytocine, het liefdes- en hechtingshormoon nodig. Dit hormoon komt vrij bij een aanraking. Krijgt een baby dat troostende en rustgevende contact niet, dan zou het cortisolniveau in zijn lichaam hoog blijven. En dit kan weer een negatief invloed hebben op zijn ontwikkeling.
Huis-op-huid contact is belangrijk voor baby’s
Na geboorte wordt de baby vrijwel meteen op de borst van zijn moeder gelegd. Dit heeft zo zijn redenen. Huid-op-huid contact zorgt er namelijk voor dat het parasympathische zenuwstelsel wordt geactiveerd. Dit zenuwstelsel zorgt onder andere voor rust en emotionele balans.
Lees ook: De 5 meest opvallendste trends op het gebied van opvoeding in de vroegere jaren
Deze vorm van aanraken, in de dagen na de geboorte, heeft volgens onderzoekers een positief blijvend effect op het verstandelijk vermogen. Ook draagt het bij aan de rijping van de prefrontale cortex. Dit is een deel van hersenen dat een grote rol speelt bij het concentratievermogen, ruimtelijk inzicht, taal, leervermogen en het geheugen.
Aanraking is ook belangrijk voor ouders
Daar bedoel ik niet mee ‘de aanraking tussen papa en mama’ (ja, dat is ook belangrijk). Ik bedoel dat de aanraking van een baby ook een positief effect heeft op de ouders.
Ouders kunnen namelijk ook gespannen en een onrustig gevoel krijgen als zij hun baby horen huilen. Dit wordt net zo goed veroorzaakt door cortisol. Uit verschillende onderzoeken blijkt dus dat ouders weer rustig worden als ze de baby oppakken en het tegen zich aanhouden. Hierdoor komt de oxytocine vrij in hun lichaam. Dit stofje vermindert de onrust.
Bron: Psychologiemagazine, VakbladVroeg